De woestijn was prachtig, maar we begonnen toch zo langzamerhand te verlangen naar

een koele en groene omgeving met wat minder culturele bezienswaardigheden want

onze harde schijf begint vol te raken.

In Syrië en Jordanië is zo ongelofelijk veel te zien dat het na 2 maanden tijd is voor wat

anders.

En anders werd het..... alleen veel koeler niet.

We bezochten als eerste de stad Sanliurfa, niet ver over de grens van Syrië.

Mooie stad met een citadel, waar volgens de overlevering Abraham vanaf sprong.

Aangezien Abraham ook in de Islam voorkomt is deze stad nu een pelgrimsoord.

Mooie bazar waar nog allerlei ambachten werden uitgevoerd o.a. metaalbewerken.

Ook een heerlijke theetuin met gras en fonteinen. (dat is lang geleden!)

Alleen koelte dat zit er voorlopig niet in..... het is hier weer dik 40 gr. en zeer vochtig en dat blijkt moeilijker te verdragen dan de droogte in de woestijn.

We hadden ons bijzonder verheugd op campings waar we heerlijk een boek konden lezen onder een boom zonder jongetjes die de hele dag roepen: what is your name? where are you from? Maar helaas....

Toen we in Katha aankwamen en de camping zagen liggen werden we daar niet vrolijk van.

Aan een drukke weg waar ook nog aan gewerkt werd, dus overal stof.

Op het kleine terreintje stond de bus met aanhanger van het rollende hotel met 40 Duitsers.

Hoe ze het uithouden in die kleine kippenhokken is mij een raadsel.

Toen de eigenaar mij vroeg hoe lang we wilden blijven zei ik nog geen 5 minuten..

Het was even stil, maar deze aardige Turk die goed Engels sprak (wat maar zelden voorkomt) begreep dat wij na meer dan 2 maanden reizen op zoek waren naar rust en stilte.

Hij belde met een vriend en wij mochten kamperen bij deze mensen die een eind verder

een restaurant hadden aan een stuwmeer. Super....wat een stilte.

De volgende dag hadden we bij deze aardige man wel een excursie geboekt naar de Nemrut Dagi.

Dit is een schitterend natuurreservaat waar het graf ligt van de koning van de staat Commagene. Deze koning ligt hier begraven op 2200 m, hoogte (om dichter bij God te zijn)

De enorme beelden die rond zijn mausoleum staan zijn wel door aardbevingen van hun sokkel gevallen, maar de koppen zijn nog in goede staat. (zijn duizenden jaren oud)

We waren blij met een minibus te zijn gegaan want het was een gigantische klim met zeer scherpe haarspeldbochten en nu kon Ad ook eens genieten van de omgeving.

De laatste jaren zijn er in Turkije gigantische stuwmeren aangelegd, om stroom op te wekken. Men heeft hele dalen vol water laten lopen met als gevolg dat er veel mensen dakloos werden ( en of die gecompenseerd werden?) verder liggen nu archeologische vindplaatsen tientallen meters onder water.

Wij staken met een oude veerboot een stuwmeer over en reden zo dwars door Turkije

(van zuid naar noord en dan helemaal aan de oostelijke kant)

Dit is een gedeelte van Turkije wat in geen enkele reisgids staat.

Van zuid naar noord passeerden we eerst de wuivende goudgele korenvelden, waar weer door de vrouwen met een zeis werd geoogst, alles met de hand tot de dorsmachine kwam.

Verder passeerden we diverse enorme stuwmeren en toen kwamen de bergen.

Eerst prachtig groen met bloeiende weidebloemen en smalle bergstroompjes.

We kampeerden bij een Thermaalhotel waar we gratis mochten staan en gebruik maken

Van het zeer warme zwembad en de hamman.

Verder noordwaarts werd het gebergte steeds hoger en ruiger. Overal werd aan de weg gewerkt en viaducten en bruggen gebouwd, zodat we regelmatig over zeer moeilijk terrein reden.

Bij Uzundere kampeerden we bij het politiebureau want de mooie plek aan de rivier vonden ze geen goed idee.

In Yusufeli een plaatsje aan een zeer snelstromende rivier (echt iets voor jullie Loes en Wouter) vonden we de camping na lang zoeken.

De volgende dag werd er een raftboot opgeblazen en vroegen we of we mee mochten.

Helaas er kon nog maar een persoon mee en dat werd Ad.

Ik mocht mee in het busje van 20 jaar oud waar de gaten in de vloer zaten als fotograaf.

Schitterend groen gebied, er zijn hier zelfs rijstvelden.

Het raften werd vakkundig begeleid door de zoon van de eigenaar die kampioen was van Turkije in kanoën.