Amasra een prachtig plaatsje aan de Zwarte zee waar vroeger de Grieken woonden en later

de zeevaarders uit Genua die hier hun fort bouwden.

Dit zeer drukke plaatsje heeft 2 havens en vanaf de bergen in het binnenland zag het er schitterend uit. In de haven waren diverse visrestaurants waar we heerlijke Levrek (soort zeebaars) aten en eindelijk ook weer eens frietjes met mayonaise.

Voor de laatste keer gingen we het binnenland in via Bartin.

We zouden overnachten in Devrek een plaats die in de boeken bekend staat als de stad waar wandelstokken worden gemaakt en er zou ook een camping zijn.

Helaas geen wandelstokken en ook geen camping en daar sta je dan 20.00 uur, bijna donker in the middel of nowwhere. Nergens een wildkampeerplek en je barst van de honger.

Maar dan weet de Tom Tom (die hier in Turkije zeer onbetrouwbaar is) raad. We zetten hem op hotels in de omgeving en hij leidt ons in no time naar een superrustig gelegen hotel

(leek meer op een kazerne) met een groot parkeerterrein en een Engelssprekende ober die

de tafel vol toverde met lekkere hapjes en potten Ephes bier.

Zo zie je maar dat ook al denk je dat er echt niks meer komt het zich altijd oplost.

Na Bolu gingen we naar het Abantmeer wat hoog in de bergen ligt met een heerlijke temperatuur van rond de 20 graden. Niet alleen wij waren gecharmeerd van deze temperatuur. Er zaten hele families op het terras die wij op het eerste gezicht niet thuis konden brengen. Hele elegante dames (geen Turkse vrouwen) en mannen met dure horloges. Ik wilde graag weten waar deze mensen vandaan kwamen dus vroeg ik het aan een van de heren. Het bleken Koeweitisch te zijn die een rondreis maakten door Turkije.

Het Abantmeer vonden ze heerlijk want ze waren dol op kou en groene bossen.

Dat ze genoeg oliedollars hebben wisten de Turken ook wel want alles was hier 10x zo duur als normaal.

De Koeweiti vroeg Ad met hoeveel vrouwen hij op reis was en keek hem maar vreemd aan toen hij zei met alleen mijn eigen vrouw. Hij vond het maar zielig voor Ad en zei dat hij wel wat voor hem kon regelen.........

Zijn eigen vrouw (een van de ?) zat er bij te lachen achter haar sluier en later bleek dat zij de broek aan had want zij had een onderneming en hij moest zijn hand ophouden ha ha.

Na deze heerlijke koelte reden we weer terug naar de kust voor de laatste badplaats aan de Zwarte zee: Sile. Leuke plaats met prachtige uitzichten over het lange zandstrand.

s avonds maakten we een prachtige wandeling naar een restaurantje waar je lekker thee kon drinken en kon zien hoe de jongens van de strandtentjes met grote plastic zakken in de weer waren om alle rotzooi op te ruimen die de Turken op de grond gooiden. Nog nooit hebben we in een vakantie zoveel afval zien rondslingeren. Alles wat ze niet meer nodig hebben gaat het raampje van de auto uit of op het strand laat maar vallen.

We hebben met studie eens zitten kijken naar 4 mannen die op de camping barbecueden, de overgebleven houtskool ging heet op het gras (met alle gevaar voor brand want het is al zo droog) verder pleurden ze alles op de grond wat er overbleef startten de auto en weg waren ze. Schijnt maar heel normaal te zijn en even later komt een zuchtende campingeigenaar de zaak weer opruimen. Maar Syrië en Jordanië spannen de kroon daar is Turkije nog heilig bij.

Helaas de camping was minimaal. We hebben geen luxe nodig, maar een douche met schoon water is toch wel het minimum. Een douche met stinkend grondwater achter een deurtje van niet eens recht afgezaagde planken is wel erg basic.

Maar deze camping had wel heerlijke grote bomen en lag vlakbij het brede zandstrand waar we weer eens konden Nordic walken. (altijd leuk in het buitenland, hebben ze nog nooit gezien) We komen ook weer allerhande mensen tegen bv het Duitse echtpaar met de prachtige Hymer Goldcamper die al 3 weken wachtten op een nieuwe voorruit of het Engelse jonge stel die op de fiets vanuit Engeland kwamen, ongelofelijk.

Na Sile reden we naar Istanbul en je zag het landschap droger en droger worden.

Zonnebloemen hingen heel zielig met hun kopjes naar beneden, het heeft hier al niet meer geregend vanaf juni, wat een verschil met de oostkust.

Na Istanbul (ging vrij vlot de stad doorkruisen) stonden we een paar dagen in Selimpasa op een stille schone camping om de zaak weer eens te wassen met schoon water.

We hebben besloten om Istanbul niet te bezoeken. Het is 34 gr. en we hebben er niet veel zin in. Misschien heeft Robert nog wel eens oppas nodig in een iets minder warme periode....

Ons volgende reisverhaal gaat over een niet alledaags vakantieland wat we nu gaan bezoeken nl. Bulgarije