Na een aantal dagen te hebben gekampeerd aan een rivier bij Veliko Tarnovo, met uitzicht op prachtige vogels die we met onze verrekijker konden bewonderen reden we terug naar de Bulgaarse kust.

In Balchik namen we een hotelletje (vanwege de aanhoudende hitte) aan het strand met een fantastisch visrestaurant waar je s avonds aan zee kon eten en dat is op weinig plaatsen ter wereld mogelijk.

De Bulgaarse kust is echt een aanrader voor eens een andere strandvakantie, prachtige stranden en heerlijk eten en een boeiend achterland (en voor prijzen die het in deze crisistijd goed doen bij de toeristen, we zien alleen nooit Hollanders)

Jammer dat de camping White Cliffs die op zo'n unieke locatie ligt niet investeert in een goed sanitairgebouw. Dit moet ooit een prachtcamping zijn geweest met overal bloeiende rozen en een restaurant. Helaas aan het uitzicht op de witte kliffen is niets veranderd alleen douchen op de beton met muren van plakplastic met stinkend grondwater gaat ons wat te ver (snappen ze niks van)

Een kilometer verder heeft een projectontwikkelaar een enorme golfbaan aangelegd met 4* accommodatie, dus de verschillen zijn groot.

We maakten een wandeling over Kaap Kavarna waar nog restanten lagen van oude kerkjes en de kliffen afwisselend wit en rood waren.

Ten noorden van deze kaap staken we de Roemeense grens over en meteen was het verschil tussen deze 2 landen duidelijk te zien. Roemenie is al veel verder in ontwikkeling dan Bulgarije. Overal tientallen banken met pinautomaten en dure auto's en grote hotels aan de kust. Het was een behoorlijke omweg maar wij reden door naar de Donaudelta die in een uithoek van Roemenie ligt nl. bijna in de Oekraine. (oppervlakte is zo groot als Noord en Zuid-Holland samen) Maar het was zeer de moeite waard. De Donaudelta waar de Donau in de Zwarte zee stroomt is het grootste vogelreservaat van Europa. We maakten een boottocht van 5 uur met een Roemeen die in Florida had gewoond en een boot naar Roemenie had laten komen.

Onbeschrijflijk mooi. Hij haalde ons s morgens om 6 uur op, het was nog donker en een kwartier later zaten we op het water en zagen de zon op komen en de vogels wakker worden.

Allerlei soorten reigers, ibissen, waadvogels, meeuwen en vooral de enorme pelikanen waren prachtig. Ze aten zich soms zo vol vis dat ze te zwaar waren om op te stijgen.

Volgens de gids moesten ze eerst braken om zichzelf lichter te maken om te kunnen vliegen.

We zagen vissers met bootjes die ons hun vangst lieten zien: karpers, snoek en meerval.

(de Roemeense mevrouw in het restaurant sprak van iedere taal 2 woorden en omschreef de meerval als fish with the moustache tja je moet er maar opkomen) smaakt niet slecht alleen erg vet (maar de juiste vetten!)

Van de Roemenen krijgen we niet echt hoogte, soms worden we compleet genegeerd en een andere keer zijn ze erg aardig. Vandaag kreeg de Nissan een beurt in de garage en de receptionist boog zich eens over de kaart van Roemenie om ons de bezienswaardigheden aan te wijzen.

Bulgaren in het binnenland keken ook erg nors maar aan de kust waren ze erg aardig en attent (in de toeristische zone) Na de hartelijke Turken valt het oostblok even tegen.

Ook Roemenie heeft weer 2 gezichten, een stad die er nog net zo uitziet als in de communistische tijd met kinderkopjes en een kilometer verder een mall met prachtige moderne winkels.

De doorgaande wegen (2 baans) zijn redelijk, de rest slecht met grote gaten. De ongeduldige Roemenen in de dikke BMW's halen gevaarlijke inhaalmanoeuvres uit. Je ziet hier nog veel paard en wagens rijden tussen de auto's door.

Vanmorgen zagen we een begrafenisstoet lopen achter een platte wagen met een overleden mevrouw in een open kist achter een tractor.

Overal honden die los lopen en s nachts tegen elkaar gaan blaffen en dat uren volhouden.