De grootste trekpleister van Jordanië is ongetwijfeld Petra, de stad van de Nabateeërs.

Jammer dat er zo'n grote toeristenkermis omheen is, dat maakt het net wat minder leuk.

Onze eerste kennismaking met Petra was 'Petra by candlelight' wat speciaal voor toeristen in het leven is geroepen.

s'Ávonds om 20.30 uur als het pikdonker is worden de Siq (de nauwe doorgang door de rotsen) tot en met de Treasury verlicht met kaarsen in papieren zakjes.

Dit geeft een heel serene sfeer als je bedenkt dat hier zo'n 2500 jaar geleden de

slimme Nabateeërs de rivier die door de doorgang tussen de rotsen stroomde verlegden zodat de doorgang vrij kwam. Dit was natuurlijk een heel veilige plek die moeiteloos met een grote steen kon worden afgesloten zodat de vijand buitengesloten kon worden.

Ze hadden ook al een waterleidingsysteem uitgedacht in die tijd met allerlei opvangkanalen en waterbakken voor dieren.

In die tijd werd hier handel gedreven met kooplui die uit alle windrichtingen kwamen, Bagdad, Mekka, Damascus, Petra ligt heel centraal.

Als je dan na wel een uur lopen in het donker plotseling voor de Treasury staat die met honderden kaarsen is verlicht geeft dat een speciaal gevoel.

Helaas geldt dit niet voor iedereen, want hoe vaak er ook gevraagd wordt niet met je camera te flitsen en stil te zijn om iedereen van dit speciale moment te laten genieten,

een Italiaan krijg je toch niet stil zeker niet een bus vol.

De volgende dag waren we al om 7.30 uur op weg voor het bezoek aan Petra bij daglicht.

We hadden op het parkeerterrein geslapen (wat niet onze favoriete kampeerplaats is)

maar we waren zo wel dicht bij de ingang.

Prachtig om dan dezelfde route in het licht te zien.

Het ochtendlicht geeft de rotsen een andere kleur dan het roze middaglicht.

Petra is een hele grote stad met tal van graven en tempels. Je kunt ook nog met een ezel

de berg op ( 850 treden) naar het klooster, maar dat hebben we de ezels niet aangedaan.

Wel hebben we het eerste en het laatste stuk op paarden gereden, deze paarden zagen er goed uit, een stuk beter dan hun arme collegapaarden die de koetsjes trokken met toeristen die minder goed ter been waren. Zij struikelden steeds over de grote gladde stenen die al door de Romeinen zijn gelegd.

Toen ik vroeg aan de eigenaar van de paarden wanneer ze te eten en te drinken kregen (de paarden) ze zijn misschien wel 10 tot 12 uur in touw in de hitte, zei hij dat ze pas s'avonds thuis wat kregen want het water was in Petra te duur.

Nou zijn wij donateur van Brooks hospital (een stichting voor paarden en ezels waar dierenartsen gratis de dieren die ziek of gewond zijn helpen)

Zij hebben in Petra drinkbakken en schaduwplaatsen voor de dieren gemaakt, maar wij vragen ons af of ze wel worden gebruikt.......

In de buurt van Petra ligt 'Little Petra' ook een kloof in de rotsen met tempels en graven.

Hier vlakbij ligt een prachtig natuurgebied waar ik helemaal weg van was.

Wij kwamen hier toevallig terecht omdat we een plek aan het zoeken waren om te kamperen.

We ontmoetten een Jordaniër die in een grot woont met zijn Nederlandse vriendin die hier

op bezoek was. Zij nodigden ons uit om eens op bezoek te komen in de grot.

We kampeerden in de buurt van de grot midden tussen de Bedoeinen met hun kuddes schapen, geiten, ezels en kamelen. Schitterend.

Op de 2^e avond stopte er een auto en kwam een Bedoeien zich voorstellen heel leuk.

Ad bouwde nog een kampvuur, waarschijnlijk de enige keer dat we daar de kans voor krijgen.

Na Petra zijn we 2 dagen in het Dana natuurreservaat geweest, prachtig gewandeld

en fijn stil gekampeerd ( het is een wonder als je in dit land stilte vindt)