Uiteindelijk kwamen we uit in het uiterste oosten van Turkije bij de grens van Georgië.

Dit land hadden we best willen bezoeken (de vrouw van de president is een Nederlandse)

Maar de Enjoy is in Georgië niet verzekerd en het is nu juist zo goed geregeld nu we weer in Turkije zijn. Hier geldt weer de ANWB verzekering, pechhulp, repatriëring en de verzekering van de Enjoy enz.

Hopelijk hoeven we hier geen gebruik van te maken. In Jordanië en Syrië ben je alleen WA verzekerd met een gekochte verzekering aan de grens maar het voelt prettig als deze zaken goed zijn geregeld. Ook over visa hoeven we ons in Turkije geen zorgen te maken, je krijgt bij binnenkomst een visum voor 3 maanden, dus tijd genoeg.

De Zwarte zee was heel anders dan wij ons hadden voorgesteld (de reisgids had ons al gewaarschuwd)

Langs de kust loopt een 4 baansnelweg waar al het vrachtverkeer, touringcars, dolmussen en personenauto's overheen denderen richting Istanbul (1800 km)

Door de aanleg van deze weg zijn er geen natuurlijke havens en dat komt de sfeer niet ten goede. Weinig kleine gezellige vissersdorpjes, alleen Tirebolu sprong eruit, lag een eind van de snelweg en had nog wat van de sfeer van vroeger bvewaard.

We ontmoetten hier een aardige Turk die 10 jaar in Nederland had gewerkt, hij vond dat hij lang genoeg gewerkt had en was nu met pensioen (was 53) had hier een huis gekocht en genoot van het goede Turkse leven.

Als je van de snelweg het binnenland inrijdt kom je meteen in een schitterende groen berglandschap terecht wat werkelijk adembenemend is. Bij de kust in de omgeving van Rize wordt zelfs thee verbouwd. Wat in dit klimaat uitstekend gedijt. Temperatuur komt hier niet boven de 30 gr. en het regent iedere dag minimaal 1 keer soms vaker. Keiharde stortbuien.

(Het dak wat we met powertape hebben geplakt begint nu hier en daar te druppen)

Als je eind van de middag in de bergen rijdt hangt er een mysterieuze sfeer door de wolken en de mist.

Verder overal prachtige rivieren met hangbruggen maar helaas de mooie oude houten huizen moet je met een lampje zoeken. De moderne Turk woont liever in beton.

Overal staan betonnen sfeerloze flats, zelfs in dit gigantisch grote land waar toch ruimte in overvloed is.

We hebben prachtige tochten gemaakt met de Enjoy in de bergen, bergtoppen tot ver boven de boomgrens met hier en daar nog wat sneeuw. We hebben gekampeerd op een camping bij een forellenkwekerij want met zoveel schoon water groeien de forellen als kool.

De Enjoy rijdt moeiteloos tegen de vaak steile hellingen omhoog en ook het ruige terrein gaat prima. (overal wordt aan de weg gewerkt, dus vaak rij je over grint)

We bezochten het Sumelaklooster wat hoog in de bergen tegen een bergwand lijkt geplakt.

Het was een Grieks- orthodoxklooster, maar in 1923 is het door de paters verlaten omdat er een ruil is geweest tussen Griekenland en Turkije. Grieken terug naar Griekenland en Turken naar Turkije. Het klooster is nu een toeristische trekpleister. Het ligt in een magnifieke omgeving. Je klimt een uur het glibberige steile pad op en kunt dan de nog overgebleven fresco's bewonderen. Toeristen hebben in de loop der jaren hun namen in de prachtige schilderingen gekerfd en Moslims krasten de gezichten weg (net als in de kerkjes in Cappadocië)

Het berggebied wordt nu toegankelijk gemaakt, het is nog zo mooi ongerept omdat het haast onmogelijk was om er te komen. Nu worden er in hoog tempo wegen aangelegd en zeer ingenieuze projecten om stroom op te wekken,

Maar hopen dat het hier over 10 jaar nog zo mooi is, maar ik ben er bang voor....