Bij de stad Samsun ( een van de grootste steden aan de Zwarte zee ) rijden we weer het binnenland in voor een rondje 'echt' Turkije.

We bezochten Tocat en sliepen op de parking van een ziekenhuis, reden verder door een schitterend berglandschap naar Amasya een prachtig gerestaureerd stadje aan de rivier

de Yeslirmak. Ook Zile een klein dorpje nog helemaal origineel met huizen die bijna uitelkaar vielen. Oude mannetjes theelurkend voor een moskee uit de 13^e eeuw en joelende kinderen achter je aan die maar blijven schreeuwen: What is your name? Where are you from?

Zo'n plaatsje waar je maar gauw je korte broek verwisseld voor een lang exemplaar want hier komen nooit toeristen.

Op de terugweg reden we door een dal, waar rijst werd verbouwd.

Hier was een piepklein dorpje wat ontsnapt was aan het water van het stuwmeer.

5 huizen en een moskee met wat oude kromlopende mensen. Dit was een plek waar ooievaars het naar hun zin hadden. We telden zeker 15 nesten gebouwd op palen met daarin zeker 5 ooievaars. We hebben er een hele tijd naar staan kijken, wat een prachtig gezicht. De jonge ooievaars (met de zwarte snavels) stonden op het punt van uitvliegen.

We kwamen uiteindelijk weer uit bij de kust bij de plaats Sinop, de enige natuurlijke haven aan de Zwarte zee. Hier wonen al 3000 jaar mensen en in dit stadje vind je dan ook overblijfselen van oude moskee tot karavansarai en een gevangenis uit de 12^e eeuw.

Hier staan we nu al 2 weken op camping Marti en het bevalt ons hier uitstekend.

De eerste week hadden we de hele camping voor ons zelf, er was nog niemand.

We staan pal aan zee, niemand voor ons dus een schitterend uitzicht over de zee, aan de rechterkant stroomt een rivier in zee en is er een zandbank waar duizenden meeuwen

zitten en tientallen koeien liggen te herkauwen in de zon.

Maar ook hier begint het hoogseizoen en wordt het drukker.

Enkele Duitsers en een gezellig Italiaans echtpaar waar we mee barbecueden.

Maar de laatste dagen komen de Turken kamperen en die hebben soms toch andere ideeën

Over het buitenleven. Eerste werk s'morgens is het opstoken van de samovar (2 theepotten een grote en een kleine, de grote met kokend water en de kleine met sterke thee) zo zet je de hele dag door kleine glaasjes sterke thee. Dit opstoken gaat gepaard met heel wat rook.

Op het strand zoeken de mannen naar hout wat in kleine stukjes wordt gekapt voor het kampvuur s' avonds, en wij maar hopen dat de wind de andere kant op staat.

De mensen zijn bijzonder aardig, alleen niemand spreekt Engels en dan wordt communicatie moeilijk. Ze voeren soms een compleet toneelstuk op om je iets duidelijk te maken.

Ook gebruiksaanwijzingen en dienstregelingen voor dolmussen zijn hier niet gebruikelijk. Je draait maar wat aan de knoppen van de wasmachine en als ie dan loopt heb je geluk. Wat eten betreft koken we hier op de camping meestal zelf. Eens in de 3 dagen doen we boodschappen met de dolmus in Sinop en op ons elektrische kookstel kun je zelfs met de harde wind die vaak in de namiddag gaat waaien prima koken.

Verse vis en forellen zijn hier goed verkrijgbaar en ook kipfilet vind je in het koelvak.

Alleen groente is altijd hetzelfde, hier wordt niets geïmporteerd maar gegeten wat de grond opbrengt. (aubergine, tomaat, komkommer, courgette en ui)

Dus wie er nog een recept weet met bovenstaande ingrediënten.........

Maar het is heerlijk om eens een paar weken op één plaats te staan en uit te rusten, te computeren, te lezen, te poetsen en te wassen.

We hebben besloten om niet naar de zuidkust te gaan. Het is van hieruit nog 1000 km en het is er razend druk en heet. Op 10 augustus begint de Ramadan en de Turken nemen dit jaar hun vakantie voor de Ramadan om daarna thuis te zijn. Dat is een van de redenen waarom het zo druk is aan de west en zuidkust.

De Zwarte zee heeft een aangenaam klimaat. De temperatuur komt niet boven de 30 gr.

Soms hebben we een bewolkte dag met een buitje. Heerlijk.

We hopen dat jullie het nog een beetje volhouden in de hitte van Nederland met de Oranjekoorts. Wij gaan van hieruit naar Istanbul en dan de bocht om van de Zwarte zee naar Bulgarije en Roemenie en dan weer richting Oostenrijk.