Highlights van Jordanie
We zijn vrij snel van noord naar zuid Jordanië gereden over de highway.
Dit had diverse redenen, aangezien het zuiden erg warm wordt is het slim om dat eerst te bezoeken. Verder als je terugrijdt van zuid naar noord heb je de zon in je rug, wat prettig rijdt.
Dus we reden ongeveer 400 km naar Aqaba, de meest zuidelijk gelegen stad van Jordanië aan de Rode zee. Geen onaardige stad met een boulevard, waar de plaatselijke bevolking
flaneert. Veel hotels en restaurants, een soukh en veel shops.
Ook niet onbelangrijk de alcohol in Aqaba is belastingvrij, dus Ad heeft met spoed de koelkast gevuld met Efes (Turks) bier. Het prijsniveau hier in Jordanië is vergelijkbaar met Nederland. Er is alleen weinig te krijgen. Alleen kleine supermarktjes met het hoognodige.
Als ik zelf kook is er dan ook veel fantasie nodig om steeds met vrijwel dezelfde ingrediënten een lekkere maaltijd klaar te maken.
Ongeveer 12 km buiten Aqaba en 10 km van Saoudi Arabie vonden we een leuk backpackershotel met een gezellige sfeer. Er was hier ook een terrein voor kampeerders,
dus hier parkeerden we de Enjoy.
Leuk contact met mensen van diverse pluimage, Oostenrijkers die hier ieder jaar een maand gaan staan. Een Duits stel wat heel west, zuid en oost Afrika had bereist met hun truck, motorrijders met kleine tentjes uit Duitsland en heel veel Nederlanders die gewoon met het vliegtuig naar Amman kwamen voor een strandvakantie. Het is meivakantie dus we zien momenteel erg veel Nederlanders.
Tegenover het hotel lag een kilometers lang koraalrif waar wij uren hebben gesnorkeld,
Prachtig en lang niet zo beschadigd als de riffen van de Rode zee in Egypte.
Aan de overkant van Aqaba ligt Eilat, de badplaats van Israel.
s'Nachts ging het gigantisch hard waaien aan zee, zomaar uit het niets enorme windvlagen.
Ook erg warm, de 38 graden werd wel gehaald.
De volgende highlight was Wadi Rum, de schitterende woestijn van Jordanië.
Het grootste gedeelte van de Wadi Rum is een National Park, dus beschermd gebied.
Je koopt een entreebewijs en als je een 4x4 hebt mag je zelf rijden in het park en kamperen.
Dit hebben wij dus niet en het is ook gevaarlijk om alleen in de woestijn te rijden want je
vind je weg niet en alles lijkt op elkaar. Ad wou toch even weten of de Enjoy ook in mul zand kan rijden, helaas dus niet......vast. Oprijplaten uit de wagen en hup meteen weer los.
Weten we dat ook weer.
Wij kampeerden achter het Resthouse en maakten 2 schitterende tochten met een Toyota Landcruiser met een Bedoeïen als chauffeur en gids. Deze jongeman kende de woestijn op zijn duimpje en bracht ons naar alle mooie plekken van de Wadi Rum.
Hij is geboren in de woestijn, maar woont nu zoals de meeste Bedoeïenen in het dorpje Rum en leeft van het toerisme. Er wonen nog wel Bedoeienen in de woestijn in tenten, maar ook veel hebben hun tent geruild voor een huis van steen.
Er zijn ook vele kampen in de woestijn, waar je als toerist een tent krijgt als slaapplaats en
maaltijden krijgt rond het kampvuur bij de Bedoeïenen. Je gaat dan in groepjes van 6 in een open bakkie de woestijn in.
Wij vonden de woestijn machtig mooi, zoveel kleuren en vormen van zand en gebergte, is met geen andere woestijn te vergelijken. We zijn hier 3 nachten gebleven, toen weer vertrokken want de hitte en de muggen werden ons teveel.
Van hieruit naar Petra, in het volgende verhaal meer...
De foto's van de highlights houden jullie van ons tegoed!
Kennismaking met Jordanië
Syrië uit en Jordanië in, het viel niet tegen.
Als je de verhalen op internet moet geloven duurt het uren, maar het viel reuze mee.
We moesten een week dieseltax bijbetalen in Syrië plus de departuretax.
In Jordanië het visum, wegenbelasting en verzekering voor de auto.
Je steekt de straat 5 keer over, laat aardig wat Dollars rollen en het is voor elkaar.
Als eerste bezochten we in Jordanië Umm Qais.
Dit is een Romeinse ruïne die op een wondermooie plaats is gesitueerd.
Op een heuvel is deze Romeinse stad gebouwd met schitterend uitzicht over het meer van Galilea, de Jordaanvallei en de Golanhoogte. Het ligt zeer strategisch op een drielandenpunt nl. Jordanië, Syrië en Israël. Hier is dus ook erg veel politiecontrole. Je hebt niet in de gaten hoe hoog de poltieke spanning hier is.
We aten s'avonds in het resthouse boven op de heuvel met een prachtige zonsondergang
Zoals de Romeinen deze ook zagen tweeduizend jaar geleden.
Met een beetje fantasie zie je de Romeinen hier hun inkopen doen bij de winkeltjes en flaneren over de colonnade.
De politie vroeg of we wilden blijven slapen op de opgraving en voor onze eigen veiligheid was het beter om binnen het bereik van hun camera's achter het politiebureau te gaan staan. Dit ommuurde terreintje vonden wij erg benauwd en ze vonden het ook goed als we bij het museum gingen staan.
Hier stond een lekker briesje. Het was vandaag de eerste echt hete dag voor ons 35 graden.
Onze Lieve Vrouw in Syrië
In zuid Syrië bezochten we een aantal plaatsjes die eens niet islamitisch waren
maar christelijk. Maaloula, het mooiste dorp van Syrië volgens de gids ligt prachtig
tegen de rotswanden. Hier wordt nog de taal van Jesus in 2 dorpen gesproken, het Aramees en hier wordt Maria vereerd, de moeder van Jesus.
We klommen omhoog naar het klooster van de heilige Thecla, wat een schitterend kerkje had met (te)veel kroomluchters en iconen en nog een aantal andere kloosters in de bergen die allemaal toegankelijk zijn.
De zusters zullen de toeristen wel eens meer dan beu zijn als ze met bussen tegelijk aangevoerd worden. Gelukkig zijn wij de drukte steeds voor.
In het klooster van Seydnaya hing een hele devote sfeer. In een piepklein kamertje achter de kapel stond een zuster (geheel in zwart gekleed) te roeren in een keteltje met heilige olie.
Bij haar kun je een bedragje doneren. Zij doopt dan een watje in de heilige olie dat in een plastic zakje gaat. Zij noteert de wens van de persoon in een gebedenboek en klaar is kees.
Het watje draag je onder je kleding en dan maar hopen dat de zusters voor je gaan bidden zodat je wens in vervulling gaat.
Het kamertje hing vol met zilveren armpjes en beentjes en andere voorwerpen van zilver die
uit dankbaarheid werden geschonken. Lijkt wel een beetje op O.L.V. ter Eik in Meerveldhoven. De mensen in het kamertje waren zeer onder de indruk en er waren er zelfs enkelen die huilden.
Syrie aan zee
Van het binnenland met z'n mooie opgravingen waar we wakker werden met uitzicht op een Romeinse collonade (Apamea dit is een weg van 2 km aangelegd door de Romeinen zo'n 2000 jaar geleden) kamperen we nu op het strand aan de Middellandse zee.
Dit is een luxe restaurant met privéstrand waar vanavond een bruiloft plaatsvindt.
Wij mogen hier kamperen en douchen dus dat is perfect.
Gisteravond stonden we aan de boulevard op een parkeerterrein in een woonwijk,ook prima, we lagen lekker te slapen toen er midden in de nacht op de deur werd geklopt.
Ad deed slaapdronken open met z'n kruissleutel onder handbereik voor je weet maar nooit.
Het was de politie die de papieren kwam checken. Hij wilde eigenlijk ook alle autopapieren en het carnet de passage, maar die lagen onder ons bed dus
Ad deed net of hij dat Arabisch gekakel niet begreep. De agent bleef maar op het kenteken wijzen, maar Ad hield zich van de domme en uiteindelijk droop de man af en konden wij weer verder slapen.
Was waarschijnlijk een routinecontrole van de geheime politie.
Ik had ze al zien lopen toen wij naar de camper liepen.
Van de week hebben we 2 kruisvaarderskastelen bekeken van dik duizend jaar oud, zeer indrukwekkend. Salladins kasteel sloeg alles, wat een ligging op een hoge rots met steile wanden met aan 2 kanten een schlucht. Het probleem was alleen dat de laatste 5 km naar het kasteel ontoegankelijk waren voor campers. Aangezien hier nergens borden te vinden zijn die dat aangeven en er in de reisgids ook niks over stond reden wij te ver door en kwamen er net voor een haarspeldbocht achter dat we het niet gingen reden. Paniek.......
God (of Allah) zij dank kwam er een taxichauffeur aan die ons aan zag modderen en die nam het stuur over en keerde feilloos de Enjoy terwijl wij aan 2 kanten keken.
Liep weer goed af alhoewel ik er s'middags nog hartkloppingen van had.
Morgen gaan we naar Crac de Chevaliers een beroemd kruisvaarderskasteel en tevens de laatste in de rij. Dan vervolgen we de reis naar Damascus.
Jullie allemaal hartelijk bedankt voor jullie verjaardagswensen en reacties op onze verhalen.
Heel erg leuk om te lezen die enkele keer dat we WIFI hebben.
Welkom in Syrie
Dat hoor je iedereen zeggen. Mensen zijn blij als je hun land bezoekt, alleen jammer
dat bijna niemand Engels spreekt. Kinderen krijgen vanaf hun 6e jaar al Engels op school,
Maar verder dan yes en no komen ze niet.
Het valt dan ook niet mee om te communiceren en lezen gaat ook niet.
Gelukkig staan de meeste plaatsnamen zowel in het Arabisch als in het Engels aangegeven anders wordt het moeilijk rijden.
We hebben heerlijk een paar dagen op de camping van de Belgische Christel gestaan. (samen met nog een stel Brabanders en een Vlaams stel)
Oase van rust en een schone douche en wc. Zij woont hier al 5 jaar en heeft samen met haar Syrische man een zoontje: Zacharias een dreumes die het erg leuk vond om bij ons te zitten.
Christel komt compleet in haar djeballa en met hoofddoek regelmatig 'buurten'.
Met een busje gingen wij naar Aleppo, de 2e stad van Syrië na Damascus.
Ongeveer een half uur scheurde het busje met een enorme snelheid door de buitenwijken.
Aleppo ligt in noord Syrië, het is een kruispunt in het Midden-Oosten waar je altijd langs komt of je nou naar Istanbul gaat Mekka of Damascus.
De stad heeft een enorme uitgebreide geschiedenis. Ongelofelijk wat hier al is afgevochten in de voorbije duizenden jaren. ( Assyriers, Babyloniers, Perzen, Alexander de Grote, Grieken, Romeinen, Ottomanen, Mammelukken enz.
In de stad is erg veel te zien, wij zijn dan ook enkele dagen gebleven.
Het centrum van de stad bestaat uit een gigantische citadel die in tegenstelling tot andere steden nog helemaal intact is. De ingang bestaat uit drie poorten en als de vijand het zover heeft gebracht krijgt hij na de derde poort nog eens een lading kokende pek over zich heen.
Het is dan ook nog nooit een vijand gelukt om dit fort te veroveren.
Om de citadel heen liggen allemaal prachtige gebouwen en de soukh die nog helemaal orgineel is. In de soukh wordt van alles verkocht van shawls tot tapijten en van vlees tot
zeep die hier wordt gemaakt van o.a. olijfolie. Ook heerlijk snoep nougat en marsepein.
Ook allerlei soorten noten, dadels, gedroogde abrikozen enz.
Tegenover de poort van de Citadel liggen prachtige terrassen waar je heerlijk vers sap kunt
drinken en een waterpijp kunt roken.
Je kunt uren kijken naar de mannen in spijkerbroek en hemd met hun vrouwen die van top
tot teen in zwart gekleed en gesluierd zijn. De nikap is hier erg populair. Bij de meeste zie je zelfs hun ogen niet.
Ook zie je heel veel groepjes vrouwen die gezellig gaan winkelen, vaak met hun kinderen erbij en druk praatend achter hun sluiers.
Zelfs in restaurants eten ze vaak met hun sluier nog half over hun gezicht.
In de stad wonen behalve vele Moslims ook Armeniërs die hier in 1915 heen gevlucht zijn
tijdens de genocide en hier nu vrij welgesteld zijn. We hebben een wandeling gemaakt door de Armeense wijk en hun kerk bezocht (christelijk) evenals de Grieks orthodoxen die hier ook vertegenwoordigd zijn.
Internetcafe's vinden valt nog niet mee, ook al stimuleert de koning internet, hierin is hij erg voorruitstrevend. Om je foto's op de site te krijgen met een Arabisch toetsenbord in het half donker lukt niet echt. Ad kan met z'n antenne ook geen illegale site vinden want niemand
heeft hier internet, de mensen zijn blij dat ze hier te eten hebben.
Expeditie Antakya
Vanuit het ijskoude en natte Cappadocië reden we in één dag naar het prachtige bergachtige
groene en vruchtbare zuiden. Wat een verschil 20 gr. warmer dat was effe puffen.
De autobanen in Turkije zijn tolwegen en over het algemeen goed .
De autobaan naar Adana sloeg alles, dwars door een gebergte was een prachtige weg
aangelegd, waardoor je in een mum van tijd op de plaats van bestemming bent.
Nou konden we 2 dingen doen, of op de mooie autobaan blijven of langs de
kust rijden. Omdat we voorlopig geen zee meer zullen zien kozen we voor het laatste.
Een slechte smalle weg vol gaten door kleine dorpjes.
In een haventje was een prachtig plekje aan zee waar wij de Enjoy konden
parkeren. Restaurantjes waren er niet dus voor nood bakken we altijd pannen-
koeken. Superavond met ondergaande zon, vissersbootjes en een kabbelende zee.
De volgende dag vervolgden we de rit, links het mooie groene gebergte met de schaapskuddes en rechts de prachtige kust met de blauwe zee.
Net in een van die dorpjes komt ons een enorme truck met oplegger met een dragline
tegemoet en aangezien die Turkse chauffeurs erg ongeduldig zijn kregen wij de
zenuwen. Maar AM springt steeds uit de wagen om te kijken (2e achteruitkijkcamera)
En het liep weer goed af.
De weg werd opeens gravel en nu bleek dat de Enjoy ook makkelijk door riviertjes rijdt
(dat vindt Ad wel leuk natuurlijk)
Aan het eind van deze mooie dag aten we nog een hapje in Reynhali, de grensplaats
Van Turkije met Syrië, want in elk reisverslag lees je dat de grens met Syrië zeker 2 uur duurt. Als je dan barst van de honger valt het niet mee om je geduld te bewaren.
Het was al donker toen we bij de grens kwamen en we waren meteen aan de beurt.
Een aardige man hielp ons met de formaliteiten en binnen 3 kwartier waren we er doorheen.
Moesten ze in Nederland ook eens doen buitenlanders zoveel laten betalen dan hadden we die miljarden zo weer terugverdiend.
Wegenbelasting, verzekering voor de auto, visum, dieseltax en steekpenningen.
Maar dan heb je ook wat.
We hadden het adres van een camping van een Belgische moslima en een Syriër, maar in het donker was het niet te vinden.
Ad van de weg af en we stonden voor een politiepost. Gevraagd of we niet in hun 'tuin'
Mochten staan en dat vonden ze prima.
Daar zit je dan op een politiebureautje met 5 agenten die zitten te paffen en je vieze drabkoffie aanbieden, maar erg aardig en wij zaten lekker veilig.
Dus dat was me het dagje wel.
Lente in Cappadocie
Daar hadden wij op gerekend ja op lente.....
Na een tocht door het glooiende landschap van Midden Anatolië met
zijn slechte wegdek reden we het prachtige Cappadocië binnen.
Deze streek is bekend om zijn merkwaardige vulkaanlandschappen
en beschilderde kerkjes die in de hele wereld bekend zijn.
We startten in Avanos een leuk pottenbakkersplaatsje aan de rivier waar een
parkeerterrein was waar we in de Enjoy konden overnachten.
Als we een politieagent zien vragen we altijd of het goed is dat we in de
camper slapen op de parking, dan houden ze een oogje in het zeil.
We hebben ze verschillende keren zien patrouilleren die nacht. (mensen
zijn zeer vriendelijk en willen niet dat toeristen wat overkomt, wij hebben
ons nog geen moment onveilig gevoeld)
De volgende dag schitterend weer. Ad was de ganzen aan het voeren
die met jongen aan de oever van de rivier zaten met ons oude brood.
Hij raakte aan de praat met een aardige Turkse mevrouw die vroeg of we
bij haar thee kwamen drinken. Zij woonde boven op de berg, was een hele
klim om bij haar huis te komen maar het uitzicht over Avanos en de
wijde omgeving was prachtig.
s' Middags naar het openluchtmuseum van Görëme. In de vallei liggen
diverse rotskerkjes uit de 12e eeuw en nog ouder. Ze zijn prachtig beschilderd
met Bijbelse voorstellingen. Ze zijn al erg beschadigd en binnen enkele jaren
worden ze waarschijnlijk gesloten voor het publiek.
De vallei bood fantastische schuilplaatsen voor de Christenen ten tijde van
de vervolgingen door de Romeinen. Er zijn complete ondergrondse steden
gebouwd die duizenden mensen herbergden.
Helaas na deze ene mooie dag ging het regenen en werd het steenkoud.
Het regende 48 uur aan een stuk door en het kwik kwam niet meer boven de
5 graden. De laatste nacht in Görëme stonden we op een camping en net toen
Anne-Marie wilde gaan douchen was het gas op en kwam de campingeigenaar
vertellen dat de douche kaput was. (3 woorden Duits spreken ze meestal wel)
Toen hadden we het gehad met het koude Cappadocië.
We hadden onze was weggebracht bij de laundryservice en die zou de volgende
ochtend klaar zijn. Onvoorstelbaar daar stond inderdaad een zak met droge was.
Zonder droogtrommel binnen 12 uur. Ja toen snapten we wel hoe ze dat voor
elkaar kregen....ruik er maar eens aan. Sinds we binnenreden in Hongarije
Ruiken we elke avond die vieze lucht van bruinkool. Onze was was gedroogd
bij een bruinkoolkachel, dus die lucht vergeten we nooit meer........
Welkom in Azie!!!
Zojuist de Galatabrug in Istanbul gepasseerd. Dus we hebben Europa verlaten!
We hebben 10 dagen over de heenreis gedaan.
Superleuke en mindere ervaringen. We kamperen meestal 'wild' d.w.z. niet op een camping. Tot nu toe hebben we een camping gehad in Wenen en een camperplaats in Duitsland.
We gaan meestal rond etenstijd van de snelweg af en eten een hapje in een hotel of restaurant, waarna we vragen of we op het parkeerterrein mogen overnachten. Tot nu toe vind men dit prima.
Ons bevalt het ook goed. We hebben alles aan boord dus als de rolgordijntjes omlaag zijn maakt het weinig meer uit waar je staat binnen is het altijd gezellig.
Wenen was weer prachtig, jammer maar een middagje, maar anders komen we er nooit. Boedapest sloegen we over (hebben we lang geleden al eens met Jos en Lex gedaan)
Sophia hebben we al eens als tussenstop bezocht dus die stad kwam ook niet aan de beurt. Heel verrassend was Plovdiv in Bulgarije, de 2e stad van dit land. Was heel mooi gerestaureerd en er was heel veel te zien.
De wegen waren in Oostenrijk vooral rond Wenen slecht, Hongarije de snelweg uitstekend met goed sanitair. Bulgarije bedroevend slecht en Servië sloeg alles ( bar en boos )
Behalve in Servië waren de mensen erg aardig en hulpvaardig.
Een Bulgaar reed zelf voorop om ons de weg te wijzen.
In Bulgarije zijn we in Sophia van de autobaan het binnenland ingereden (over een prachtige weg die met EU geld was aangelegd) dwars door een magnifiek berglandschap reden we naar het Rilaklooster. Wat een prachtig klooster. Lag tegen de besneeuwde toppen van de bergen. Van hieruit naar een wintersportplaats gereden om te overnachten. Stralend blauwe lucht, heerlijke temperatuur en wat doen wij...... na het pinnen een afdak niet zien. Helaas de 2 dakramen van de camper waren te hoog. Het grote raam in gruzelementen, het kleine gescheurd en een flinke kras op het dak. Dat was even een flinke dip.
Maar Ad is niet klein te krijgen dus op de parkeerplaats repareerde hij de volgende dag het grote raam zo goed als dat ging. (leve de Powertape!) Het raam is teruggezet en met tieraps (hoe schrijf je zoiets?) en banden vastgemaakt.
Uiteraard regende het hierna 2 dagen en nachten en sliepen wij slecht maar het is nog steeds 'heel' en bijna waterdicht....
2e probleem was dat onze pinpassen allebei geblokkeerd raakten. Gisteravond hadden we nog net genoeg geld voor een broodje, maar ook dat is door de Rabobank weer opgelost.
Hier in Turkije is het weer koud en nat. Weilanden staan onder water en de zon laat zich niet zien.
Ons bezoek aan onze vrienden in Istanbul kan wegens omstandigheden niet doorgaan dus gaan we snel door naar Cappadocie want het weer in Syrië is super.